Hechtingsproblemen
De interactie tussen ouder(s) en kind tijdens de eerste levensjaren vormt een belangrijke basis voor de ontwikkeling van een kind. Wanneer ouders goed begrijpen wat er in hun kind omgaat en wat het kind nodig heeft, leert het kind diens eigen gevoelens kennen. Zo leert het kind strategieën om troost te zoeken en om geruststelling te vragen als het gespannen is. Ook leert het kind op zichzelf te vertrouwen wanneer het op onderzoek uitgaat.
Onveilige hechting
Het kan echter ook gebeuren dat de zwangerschap of geboorte om welke reden dan ook moeizaam verloopt. Deze bijkomende spanningen, als ook systemische factoren (binnen het gezin, maar ook individuele problemen van ouders gedurende deze periode), zijn van invloed op de hechting. Het kan daardoor moeilijker zijn om je kind te begrijpen en te weten wat het nodig heeft. Vaak voelt het kind dit aan, wat van invloed is op de manier waarop het kind met gevoelens van spanning omgaat. Ook heeft het kind meer moeite om op zichzelf en anderen te vertrouwen. Hierdoor vindt het kind het moeilijker om op onderzoek uit te gaan of om troost en geruststelling te vragen wanneer het dit wel nodig heeft. Er zou dan sprake kunnen zijn van omstandigheden die ervoor gezorgd hebben dat de hechting tussen ouder kind niet optimaal is verlopen. Dit noemen we onveilige hechting.
Behandeling
Vaak hebben kinderen die onveilig gehecht zijn ook in hun latere ontwikkeling moeite om vertrouwen te hebben in zichzelf en anderen. Hierdoor kunnen gedragsproblemen, problemen ten aanzien van het zelfbeeld en moeilijkheden in de (sociale) interactie ontstaan. Ook als volwassene kunnen deze personen (nog steeds) moeite hebben om relaties met anderen aan te gaan. In de behandeling van hechtingsproblemen is het niet alleen van belang om met het kind aan de slag te gaan, maar worden ook ouders nauw hierbij betrokken.
